Wzywamy wszystkich kowbojów! Spojrzenie wstecz na 70-letnią historię Wrangler Jeans

Oto jak firma dżinsowa stała się ulubieńcem zarówno kowbojów rodeo, jak i gwiazd country.

Niezależnie od tego, czy jeździsz konno, walczysz z bydłem, prowadzisz samochody wyścigowe, czy grasz na gitarze, nie ma nic bardziej wygodnego jak dżins. To motto firmy Wrangler od 1994 roku. Ale firma istnieje o wiele dłużej. W rzeczywistości Wrangler świętuje siedem dekad istnienia. Ale tak naprawdę korzenie sięgają jeszcze głębiej — do 1897 roku, kiedy firma nazywała się Blue Bell. Po przejęciu firmy Casey Jones Company w 1943 r. i opracowaniu przez znanego krawca Rodeo Bena dżinsów wystarczająco mocnych dla prawdziwych kowbojów w 1947 r., przekształciły się we Wranglera, którego znamy i kochamy po dziś dzień. Marka została pobłogosławiona przez Pro Rodeo Cowboy Association i zatwierdzona przez rodzinę Dale Earnhardt, George Strait i Jason Aldean. Aby uhonorować swój ostatni kamień milowy, Wrangler wydaje kolekcję z okazji 70. rocznicy, która obejmuje pamiątkową współpracę z artystą z lat 60, Peterem Maxem.

najmodniejsze jeansy tego sezonu

Ciekawostki na temat dżinsów

Można śmiało powiedzieć, że większość z nas posiada parę dżinsów, co czyni je jednym z najpopularniejszych materiałów w naszej garderobie. Przy setkach firm mody sprzedających ubrania wykonane z dżinsu, warto poznać kilka ciekawostek na temat tego ponadczasowego materiału.

Uważa się, że dżins został po raz pierwszy wynaleziony w Genui we Włoszech już w XVI wieku. Został stworzony dla włoskiej marynarki wojennej do noszenia na służbie.
Chociaż pierwsi zrobili to Włosi, sam materiał pochodził z francuskiego miasta zwanego Nimes. „De Nimes”, co w języku angielskim oznacza „z Nimes”, nadało temu materiałowi nazwę.
Słowo „dżinsy” pochodzi od słowa „Geny”, które po francusku oznacza miasto Genua.
Denim istnieje od kilkuset lat, ale w latach 60. ludzie zaczęli postrzegać go jako przejaw buntu wśród młodych ludzi. Zakłady zaczęły odmawiać wstępu ludziom w dżinsach, ponieważ obawiali się, że są częścią protestu.
Po raz pierwszy zaobserwowano go w XVI wieku, ale Levi Strauss był człowiekiem, który spopularyzował ten materiał w latach 70. XIX wieku. Robił ubrania dla górników i innych robotników, bo materiał był tani.
Z jednej beli bawełny można uszyć w sumie 225 par dżinsów.
Przyzwyczailiśmy się do niebieskich dżinsów, ale tak naprawdę kolor tworzy się przy użyciu barwnika indygo. Był to najlepszy kolor do ukrycia wszelkich zabrudzeń, które dostały się na ubranie – idealny dla górników i żeglarzy.
Podczas gdy luźne dżinsy i dżinsy typu bootcut były popularne w latach 50., 60. i 70., obecnie wiele osób woli nosić obcisłe dżinsy. Powstają one poprzez zmieszanie dżinsu z inną tkaniną o nazwie elasten, która pomaga lekko rozciągnąć materiał.
Levi Strauss, twórca słynnej marki Levi’s, nigdy nie nosił pary własnych dżinsów. Był bogatym biznesmenem i uważał, że dżinsy były szyte dla biedniejszych ludzi.
Dżinsy nie były znane jako „dżinsy” aż do lat pięćdziesiątych – wcześniej były określane częściej jako „kombinezony”.
Każdego roku produkuje się około 7,5 miliarda stóp tkaniny dżinsowej.
Obecnie dostępnych jest wiele różnych stylów dżinsów, w tym bootcut, skinny i proste. Niektórzy sprzedawcy pozwalają nawet ludziom dostosować swoje dżinsy, wybierając takie cechy, jak rozmiar kieszeni, długość nogawki, dopasowanie i styl.
Niestety, tysiące ubrań z dżinsu są produkowane w warsztatach w krajach trzeciego świata, mimo że większość ubrań z dżinsu jest noszonych przez ludzi w świecie zachodnim.