Wieś leżąca w dolinie potoku Królówka, tuż przy granicy ukraińskiej. Pierwsza wzmianka o tej miejscowości pochodzi z 1541r. W drugiej połowie XVIII w. osiedliła się tu w ramach tzw. kolonizacji józefińskiej spora grupa Niemców. Osadnicy zamieszkali w wschodniej części wioski, która została nazwana Kolonia, natomiast zachodnia część nazywała się Bandrów Narodowy (do dzisiaj używa się tych nazw). Po I Wojnie Światowej wioska była w większości zamieszkała przez ludność rusińską, jednak grupa niemiecka nadal była liczna. Zmieniło się to w 1940 r. kiedy Niemcy opuścili Bandrów w ramach umowy niemiecko-sowieckiej o wymianie ludności. W 1944 r. z Bandrowa wysiedlono część ludności rusińskiej z powodów politycznych (współpraca z UPA). Pozostałą część wysiedlono w 1951 r. kiedy nastąpiła tzw. "wymiana odcinków granicznych". Na miejsce Rusinów sprowadzono polskich osadników z okolic Łańcuta, Strzyżowa, Frysztaka i Brzozowa.
Na uwagę zasługuje: drewniana cerkiew przeniesiona z Jasienia obecnie kościół katolicki pod wezwaniem Św. Andrzeja Boboli z pierwszej poł. XIX w. Zachowało się również kilka kamiennych nagrobków na cmentarzu ewangelickim i cmentarzu greckokatolicki, a także kilka przedwojennych kapliczek przydrożnych. Uroku dodaje tej miejscowości oryginalna zabudowa zrębowa z przełomu XIX i XX w.
Bandrów leży na granicy Parku Krajobrazowego Gór Słonych. Co roku w Sierpniu w Bandrowie urządzany jest Międzynarodowy Festyn Ludowy "Koszykalia". Dojazd z Ustrzyk Dolnych przez Jałowe lub z Krościenka bitą drogą wzdłuż malowniczej doliny potoku Stebnik.
Pokaż obiekty z miejscowości Bandrów
