Polańczyk (ok. 460 – 480 m n.p.m.) jest miejscowością położoną na nasłonecznionych stokach trzech widokowych górskich wzniesień: Kabajki, Kalwarii i Góry Sawin nad Jeziorem Solińskim w Bieszczadach. Polańczyk – Zdrój natomiast zajmuje najładniejszą krajobrazowo i w miarę równą (ok. 390 – 400 m ), odsłoniętą na wschód i południe północno-wschodnią odnogę Góry Sawin wcinającą się półwyspem w Jezioro Solińskie i z trzech stron otoczoną lasem. Jest to naprawdę urzekające położenie z niezwykle malowniczymi panoramami na Jezioro Solińskie i najwyższe partie górskie Bieszczadów. Do czasu powstania zbiornika solińskiego wieś była położona na lewym brzegu rzeki Solinki, niedaleko jej ujścia do Sanu, na wysokości 460 m n.p.m. Dziś graniczy na północy z Myczkowem, na południu z Rybnem i na zachodzie z Matiaszową Wolą. Ukształtowanie powierzchni wsi charakteryzuje się pasmowym układem składników rzeźby terenu, biegnących z południowego wschodu na północny zachód. Na obszarze tym wyróżnia się dwa pasma wzniesień przedzielone płaską doliną. Pierwsze z nich biegnie od zachodniego brzegu Jeziora Solińskiego, zwanego Skałą (420 m n.p.n.), wierzchem wzniesienia Wójtów Horb w kierunku szczytu Kabajka (615 m n.p.m.). Drugie pasmo przez Panieńskie Pole, Równię, Kiczerę na szczyt Góry Sawin (575 m n.p.m.). Między Kiczerą (516 m n.p.m.) a Sawinem znajduje się obniżenie terenu, z którego biorą początek dwa nieduże strumyki, płynące w kierunku północno-wschodnim do Jeziora Solińskiego. Pomiędzy tymi strumykami znajduje się płaskie wzniesienie zwane Działem (był to bowiem dział wodny biegnących po jego bokach strumyków, z których jeden wpadał do Sanu, a drugi do Solinki).To właśnie na obszarze Działu znajduje się dziś kompleks ośrodków uzdrowiskowych. Dawna wieś zlokalizowana jest obecnie w jarze potoku Jantik, który wpływa do Jeziora Solińskiego od południowej strony zatoki Paraszczakówki. Niewielkimi dopływami potoku Jantik są dwa strumienie: jeden wpada doń w górnym biegu od strony lewej, drugi zaś, Wierchowiński, w środkowym biegu od strony prawej. Przeważająca część obszaru wsi ma południowo-wschodnią wystawę terenu. W 1967 r. Polańczyk - z uwagi na łagodny klimat podgórski o średniej temperaturze rocznej 6 0 C i utrzymującej się przez ponad 100 dni pokrywie śnieżnej – uznany został za miejscowość wczasowo-wypoczynkową. Zbiornik soliński bowiem łagodzi tutaj wahania temperatury, zwiększa wilgotność i ożywia cyrkulację powietrza. Od 1974 r. miejscowość ta zaczęła korzystać z niektórych przepisów „Statusu uzdrowiska” i wtedy rozpoczął się jej dynamiczny rozwój. Opracował Stanisław Orłowski
Pokaż obiekty z miejscowości Polańczyk
