Wieś leżąca w dolinie górnego biegu potoku Bereźnica. Pierwsza wzmianka pochodzi z 1480 r. Miejscowość leżała w rozległych dobrach Balów. Z wsią tą związanych jest kilka wielkich postaci. W XIX w. miejscowość ta była w posiadaniu Zygmunta Kaczkowskiego – “barda szlachty sanockiej”, natomiast na początku XX w. Berźnica należała do rodziny Staruchów, mocno związanych z ukraińskim ruchem narodowym.
Perełką Bereźnicy jest niewątpliwie cerkiew p.w. Św. Mikołaja Cudotwórcy z 1839 r. (obecnie kościół filialny). W środku znajduje się ikonostas (niekompletny i zmodyfikowany). Nieopodal cerkwi kaplica murowana z początku XX w. ufundowana przez Wincentego Łęckiego. Na górnym końcu wsi obelisk upamiętniający postać Z. Kaczkowskiego (z miejsca tego roztacza się przepiękna panorama Bieszczadów). W Bereźnicy są znakomite możliwości planowania pieszych wycieczek. Warto się wybrać do Żernicy Wyżnej czy Górzanki, natomiast pobliskie wzgórza charakteryzują się niesamowitymi panoramami.
Dojazd od strony Hoczwi jadąc małą obwodnicą - w Berezce skręcić w prawo
Zygmun Kaczkowski (1825 – 1896) polski powieściopisarz, który tworzył w dobie romantyzmu. Urodził się w Kamionce Wołoskiej (powiat Rawa Ruska na Ukrainie). Studiował we Lwowie i Wiedniu, jednak studiów nie ukończył. W młodości uczestniczył w legendarnej wyprawie Wincentego Pola i Seweryna Goszczyńskiego na Łopiennik. W 1845 r. Ojciec (zarządca dóbr ciśniańskich Fredrów) dał w posiadanie swojemu synowi Bereźnice Wyżną. Kaczkowski jednak zaniedbywał gospodarkę, a poświęcał się swoim pasją literackim i wojażom towarzyskim. W 1846 r. przyłączył się do oddziału Bułcharyna idącego na Sanok. Został schwytany przez Austriaków i z wyrokiem kary śmierci przesiedział w więzieniu do 1848 r. (Wiosna Ludów). Dzięki amnestii wyrok został zlikwidowany. Po wyjściu z więzienia zaczął organizować konną gwardię narodową na Sanoczczyźnie, za co znowu był ścigany przez Austryjaków. Przez pewien czas się ukrywał, a następnie wznowił swoją działalność literacką. Największy rozgłos przyniosło mu sześciotomowe dzieło pt. “Ostatni z Nieczujów” w których opisywał barwne losy lokalnej szlachty, stąd zasłużony przydomek “bard szlachty sanockiej”. W 1861 r. został ponownie aresztowany przez Austriaków i skazany na 5 lat. Szybko z tego więzienia jednak wyszedł gdyż prawdopodobnie poszedł na współprace z tajna policją austriacką i stał się ich agentem. Przez pewien czas mieszkał w Wiedniu, a następnie wyjechał do Paryża gdzie mieszkał do śmierci.
Pokaż obiekty z miejscowości Bereżnica Wyżna